Dlaczego na szkoleniu medialnym musi być kamera

Nie wiem jaki wirus grasuje w powietrzu, ale klienci kilka razy pytali mnie w tym miesiącu czy możliwe jest skuteczne szkolenie medialne bez próbnych wywiadów przed kamerą. "Możemy się obejść bez kamery?" – pytali. Trudno o większe nieporozumienie.

Dlaczego tak mocno podkreślamy potrzebę korzystania z kamery na naszych szkoleniach? Ponieważ słowa są tylko jednym ze składników całego procesu komunikacji. Do medialnego pakietu należy jeszcze dołączyć gestykulację, kontakt wzrokowy, mimikę, modulację głosu, ton i tempo mówienia – wszystko to musi ze sobą współgrać.

Najlepszą metodą pokazania rzecznikowi prasowemu na szkoleniu co jest dobre a co wymaga poprawy jest umożliwienie mu zobaczenia i usłyszenia siebie w działaniu.

Doświadczenie pokazuje, że kiedy to, co mówimy kłóci się z językiem ciała (szczególnie w sytuacjach kryzysowych), ludzie więcej uwagi zwracają na formę wypowiedzi – prawdopodobnie dlatego, że przekazem pozawerbalnym trudniej jest manipulować.

7 mitów zarządzania komunikacją kryzysową

Prawie każda porada związana z komunikacją w sytuacji kryzysowej może wywołać jeszcze więcej zamieszania i szkód.

To, co pomaga w jednej sytuacji, może zaszkodzić w innej.

Oto 7 taktyk, które wyrządzają czasem więcej szkody niż pożytku:

1. Zanim wypowiemy się publicznie musimy zebrać wszystkie fakty dotyczące kryzysowego wydarzenia.

W pierwszych godzinach kryzysu zawsze wiesz za mało, ale możesz powiedzieć: "Tak, mamy pożar. Na miejscu są trzy ekipy strażackie. Szukamy przyczyny pojawienia się ognia."

Krótkie i konkretne informacje zaspokajają pierwszy głód wiedzy mediów i opinii publicznej.

3 śmiertelnych wrogów kontaktów z mediami

Aby poznać poziom umiejętności uczestników naszego szkolenia medialnego, sesję szkoleniową zaczynam od krótkiego wywiadu.

Z ciekawością obserwuję reakcje ludzi przed włączeniem kamery. Widzę jak się denerwują i zastanawiają co ich czeka. Myślą: "O co mnie zapyta? Czy dobrze odpowiem na pytania? Co będzie jak powiem coś głupiego?"

Nic złego się nie dzieje. Ale widzę strach w oczach i obronną mowę ciała. Niektórzy krzyżują ręce na piersiach, przestępują z nogi na nogę i nerwowo mrugają.

Obronna postawa i lękliwe nastawienie jakie widać w nerwowych gestach, wymuszonym uśmiechu i szorstkich odpowiedziach skłaniają słuchaczy do refleksji: "Co on/ona chce ukryć? Dlaczego tak się denerwuje?"

Dlaczego warto wiedzieć do kogo mówisz

Spędzam dużo czasu na szkoleniach medialnych, na których pomagam klientom budować skuteczne przekazy dla mediów – pisemne i ustne (do wykorzystania w wywiadach).

Niedawno jeden z uczestników szkolenia zaskoczył mnie mówiąc, że to dla niego strata czasu, bo dobrze wie co chce powiedzieć dziennikarzowi.

Kiedy zapytałem do kogo będzie mówił, zdziwiony odpowiedział: "Jak to do kogo? Do wszystkich, którzy przeczytają artykuł."

Tak właśnie myśli wielu szefów firm przed wywiadem dla mediów. Nie rozumieją do kogo mają kierować swoje słowa (ustnie lub pisemnie) i w efekcie mówiąc do wszystkich mówią do nikogo.

Nie mów do wszystkich

Jeżeli nie zastanowisz się przed wywiadem do kogo przede wszystkim chcesz dotrzeć ze swoim przesłaniem – inwestorów, analityków, przedstawicieli rządu, samorządowców, klientów, konsumentów lub swoich pracowników – to, co powiesz nie wywoła oczekiwanego efektu.