Niektórzy twierdzą, że każdy kto płaci w terminie jest idealnym klientem :-)
Zgodzę się częściowo.
To prawda, że zajmujemy się public relations dla pieniędzy. Nie damy sobie rady jeżeli klienci nie będą płacili.
Ale idealnego klienta cechuje jeszcze coś innego.
Dla mnie idealny klient PR to ktoś kto:
A. naprawdę czegoś potrzebuje,
B. chce widzieć pozytywne efekty mojej pracy,
C. potrafi zadbać o to, aby moje nie takie małe honoraria terminowo trafiały na moje konto.
Filtr A eliminuje prezesów, którzy rzadko wychodzą w myśleniu poza procesy produkcji i sprzedaży oraz wzmacniania swojej pozycji. Filtr B wyklucza tych, którzy nie doceniają dobrej pracy. Filtr C odsiewa tych, którzy marnują mój czas lub co gorsza gotowi są zabrać mi ostatnią koszulę.
Po podpisaniu umowy postępuję zgodnie z dwiema zasadami:
1. robię wszystko co w mojej mocy, aby zaspokoić potrzeby, do których zostałem wynajęty,
2. wykonuję swoją pracę tak, aby klienci (pracownicy wewnętrznego działu PR) dobrze prezentowali się w oczach swoich przełożonych.
Raczej unikam kontaktu z najważniejszymi ludźmi w organizacji, jeżeli to nie utrudnia realizacji dwóch powyższych zasad. Powody są dwa:
1. ryzyko kontaktu z ludźmi, którzy nie tylko mają moc, ale także czasem wolę zniszczyć efekty mojej pracy,
2. ryzyko, że szef pomyśli, że to ja jestem odpowiedzialny za sukces mojego klienta (pracownika wewnętrzego działu PR), co oczywiście stawia go w niekorzystnym świetle.
Można oczywiście wymienić więcej powodów, dlaczego kontakty "z górą" nie zawsze są efektywne, ale ile powodów trzeba podawać, żeby czegoś nie robić? :-)
Bardzo ważne, żeby nie pozwolić sobie na degradację, czyli na kontakty z osobami postawionymi niżej potrzeb. Taki kierunek uniemożliwia wywiązanie się z zadania i psuje zawodową reputację klienta (pracownika wewnętrzego działu PR).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz